Κάθε Δεκέμβριο, η ελληνική κοινωνία διχάζεται σε δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα. Από τη μία, οι Μελομακαρονιστές, μια περήφανη φυλή που αναγνωρίζεται από τα λεκιασμένα με μέλι μανίκια και το διακριτικό άρωμα κανέλας που τους ακολουθεί. Από την άλλη, οι Κουραμπιεδιστές, μια αριστοκρατική φατρία που ξεχωρίζει από τα λευκά αποτυπώματα άχνης ζάχαρης στα μαύρα τους ρούχα και το χαρακτηριστικό βήχα από την εισπνοή της.
Οι Μελομακαρονιστές, είναι γνωστοί για την επιθετική τους τακτική στα οικογενειακά τραπέζια. “Μα δεν θα δοκιμάσεις λίγο ακόμα;” φωνάζουν, σπρώχνοντας πιάτα με μελομακάρονα προς κάθε κατεύθυνση. Οι πιο φανατικοί κουβαλούν πάντα μαζί τους ένα βαζάκι έξτρα μέλι, για “έκτακτη ενίσχυση” των γλυκών τους.
Η αντίπαλη παράταξη απαντά με εξίσου δυναμικές μεθόδους. Οι Κουραμπιεδιστές έχουν τελειοποιήσει την τέχνη του “λευκού καμουφλάζ” – κρύβουν επιπλέον κουραμπιέδες κάτω από στρώματα άχνης ζάχαρης στα πιάτα. “Είναι πιο ελαφριοί”, ισχυρίζονται, “δεν βαραίνεις όπως με τα μελομακάρονα!”
Οι συγκρούσεις κορυφώνονται στα χριστουγεννιάτικα τραπέζια. Οι Μελομακαρονιστές εξαπολύουν επιθέσεις τύπου “παραδοσιακή συνταγή της γιαγιάς”, ενώ οι Κουραμπιεδιστές αντεπιτίθενται με το “αυτά είναι φτιαγμένα με αγνό βούτυρο Κερκύρας”. Η μάχη των επιχειρημάτων είναι ανελέητη: “Το μέλι είναι πιο υγιεινό!” – “Ναι, αλλά το αμύγδαλο έχει πρωτεΐνη!”
Στα καφενεία, οι δύο παρατάξεις διεξάγουν ψυχολογικό πόλεμο. Οι Μελομακαρονιστές διαδίδουν φήμες για “περσινή άχνη ζάχαρη”, ενώ οι Κουραμπιεδιστές ψιθυρίζουν για “συνθετικό μέλι”. Υπάρχουν και οι “διπλοί πράκτορες” – άνθρωποι που δημοσίως υποστηρίζουν το ένα γλυκό, αλλά κρυφά καταβροχθίζουν το άλλο.
Οι νεότερες γενιές προσπαθούν να γεφυρώσουν το χάσμα. Μια ομάδα που αυτοαποκαλείται “Γλυκιά Συμφιλίωση” προωθεί την ιδέα της “διπλής απόλαυσης”. Διοργανώνουν μάλιστα και μυστικές συναντήσεις όπου μέλη και των δύο παρατάξεων μπορούν να απολαύσουν ελεύθερα και τα δύο γλυκά, χωρίς τον φόβο της κοινωνικής κατακραυγής.
Παρ’ όλα αυτά, κάθε χρόνο την περίοδο των εορτών, οι δύο πλευρές συνεχίζουν τον “πόλεμο” τους με αμείωτη ένταση. Το μόνο σίγουρο είναι πως οι ζαχαροπλάστες της χώρας τρίβουν τα χέρια τους με ικανοποίηση, καθώς οι πωλήσεις και των δύο γλυκών συνεχώς αυξάνονται – ίσως γιατί οι περισσότεροι “μαχητές”, μετά από μια κουραστική μέρα υπεράσπισης του αγαπημένου τους γλυκού, κρυφά απολαμβάνουν και τα δύο!
Γιώργος Κ.
