Όπως σας υποσχεθήκαμε, στο σάιτ μας πλέον θα μπορείτε να διαβάζετε όλες τις μικρές ιστορίες σας που στέλνετε στην εκπομπή και δεν προλαβαίνουμε να πούμε στον αέρα! Απολαύστε λοιπόν:
“Η γιαγιά μου είχε κρατημένα από Γερμανία (ήρθαμε Ελλάδα προ 35 χρόνια ),ότι μπορείτε να φανταστείτε. Απο χαρτοπετσέτες, μικροεργαλεία μέχρι διαφημιστικά (πορτοφολακια,αναπτήρες κλπ). Αλλά το πιο παλιό που είχε κρατήσει ήταν ένα ψαλίδι από το 1930 με το οποίο κούρευαν τα πρόβατα! Δεν πετούσε τίποτα. Ισως χρειαστεί κάτι, έλεγε.”
“Εγώ το καλοκαίρι βγήκα ραντεβού στην παραλία.. και φορούσα τα καινούργια μου σκουλαρίκια.. με τα πολλά με τα λίγα τα έχασα στην άμμο … είχα σκάσει!!!! το επόμενο βράδυ αφού την έπρηξα την κολλητή μου πήγαμε στο ίδιο σημείο και σκαβαμε σαν τα σκυλιά… τα βρήκαμε”
“Έχω χάσει το τηλεχειριστήριο της γκαραζόπορτας του εταιρικού πάρκινγκ. Ψάχνω τσάντες, τσέπες, όλο το σπίτι, το γραφείο στη δουλειά. Τίποτα. Μετά από μερικές μέρες βλέπω τον τότε μικρό Κωνσταντίνο να καβαλάει το αλογάκι του και να βάζει το τηλεκοντρόλ πάνω και πατάει κουμπάκια. Τον ρωτάω “τι κάνεις;” και μου απαντάει “βάζω μπρος το μηχανάκι μου. Αυτό είναι το κλειδί”
“Χάνω τα αγαπημένα μου γυαλιά ηλίου που τα είχα χρόνια. ψάχνω να βρω τα ίδια τίποτα. μετά από λίγες μέρες φεύγω ταξίδι οπότε πήγα πήρα ένα καινούριο ζευγάρι πολύ ακριβό. Γυρίζω από Τ ταξίδι την επόμενη μέρα τα ψάχνω τίποτα, είμαι σίγουρη όμως ότι τα είχα στο αεροδρόμιο και στο αεροπλάνο. παίρνω τηλέφωνο γνωστή ελληνική αεροπορική μου διαβεβαιώνει ότι δε βρήκε τίποτα όμως μέλος του πληρώματος ήτανε φίλος μου τον παίρνω τηλέφωνο και μου διαβεβαίωσε οτι βρήκαν γυαλιά εκείνη την μέρα. Μετά από πολλά mail και τηλέφωνα και δυο μέρες μετά δέχομαι ένα τηλέφωνο από μία τύπισσα που μου λέει ότι βρέθηκαν τα γυαλιά. πάω να τα πάρω κ με ύφος μ λεει σίριαλ αυτά τα γυαλιά. Εννοείται ότι είχα πάει να πάρω καινούργια γτ δεν μπορώ χωρίς γυαλιά”
“είχαν τραπέζι οι δικοί μ… ήμουν 4-5 χρονών κ είδα τν μπαμπά μ να καπνίζει τσιγάρο π τ έδωσε φίλος τ… πήρα τα τσιγάρα κ ένα ένα τα έκρυψα στν θήρα για δισκέτες τ υπολογιστή… με βρήκε ο αδερφός μ… έφαγα τρελό ξύλο από τν αδερφό μ αλλά ευτυχώς ο υπολογιστής ήταν οκ”
“Πήγα την κόρη μου να βγάλει μια πανοραμική ακτινογραφία και μου ζητήθηκε να βγάλει τα σκουλαρίκια.Τα κρατάω στο χέρι και φτάνοντας σπίτι τα παραδίδω στη μαμά (μαζί και την ευθύνη )γιατί είναι υπερπολύτιμα.Τα σκουλαρίκια χάθηκαν και η μαμά πήγε κάτω στον κάδο τον άνοιξε, βρήκε την σακούλα σκουπιδιών και την έψαχνε σαν τα γατιά της γειτονιάς.Δεν τα βρήκε.ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΤΑ ΕΧΕΙ ΒΡΕΙ.Καθε μέρα με ρωτάει αν τα βρήκα.Χτες μου ζήτησε να κλείσω ραντεβού στο νευρολόγο για εξετάσεις για Αλτσχάιμερ.Γ@μω τα σκουλαρίκια μου μεσα”
“ο πατέρας μου προσπαθούσε να σπρώξει την βιντεοκασέτα στο philips βίντεο “γ@#ω την πουτ@# μου δεν μπαινει, 150χιλιαρικα το πληρωσα, έρχεται η μανα μου από κουζίνα κ του λέει δες μέσα είναι η ξύλινη κουτάλα? εγώ ανέμελος κρυμμένος πίσω από τον καναπέ έβλεπα την γυμνοστηθη της διαφημισης body line στο tv zapping. η ζωή μου παιδί ήταν εντελώς southpark”
“η μάνα μ όταν ήμουν γυμνάσιο χάνει το πορτοφόλι με λεφτά, κάρτες, ταυτότητα τα πάντα όλα… περνάνε 6 μήνες κ το βρίσκει στν κατάψυξη… το είχε αφήσει πάνω από ψυγείο αλλά επειδή είναι ψιλό κ η μάνα μ κοντή το έβαλε ανάμεσα στις πόρτες κ το πάνω μέρος τ ψυγείου κ όταν το άνοιξε έπεσε στο ράφι της πόρτας της κατάψυξης…”
