Σύμφωνα με έναν Βρετανό επιστήμονα, η ίδια η βαρύτητα μπορεί να είναι ένα σημάδι ότι όλοι ζούμε σε μια εικονική πραγματικότητα.
Ειδικότερα, ο Melvin Vopson, αναπληρωτής καθηγητής φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Πόρτσμουθ, πιστεύει ότι η βαρύτητα μπορεί να είναι ένα σημάδι ότι όλοι ζούμε σε μια εικονική πραγματικότητα.
Σύμφωνα με τη ριζοσπαστική θεωρία του Βρετανού καθηγητή, το σύμπαν μας λειτουργεί σαν ένας τεράστιος υπολογιστής και η βαρύτητα δεν είναι παρά μια λειτουργία συμπίεσης δεδομένων.
Με άλλα λόγια, η ίδια η έλξη που κρατά τα αντικείμενα στη Γη και καθοδηγεί την κίνηση των γαλαξιών στο Διάστημα, μπορεί να αποτελεί ένδειξη πως ζούμε μέσα σε μια μεγάλη κοσμική προσομοίωση.
Η βαρύτητα ως μηχανισμός «οργάνωσης πληροφορίας»
Ακολουθώντας το παράδειγμα του πρώην φυσικού στη NASA, Thomas Campbell, ο οποίος έχει κάνει σκοπό της ζωής του να αποδείξει πως το Matrix είναι πραγματικότητα, στη νέα του μελέτη, ο καθηγητής Vopson υποστηρίζει ότι η βαρύτητα είναι ένας τρόπος με τον οποίο το σύμπαν ελαχιστοποιεί και οργανώνει την πληροφορία.
Η φυσική έλξη που βιώνουμε – όπως η πτώση ενός αντικειμένου προς το έδαφος – αποτελεί, σύμφωνα με τον ίδιο, μια μορφή συμπίεσης δεδομένων, παρόμοια με τον τρόπο που οι υπολογιστές οργανώνουν και μειώνουν τον όγκο των αρχείων τους.
«Το σύμπαν εξελίσσεται με τέτοιο τρόπο ώστε το περιεχόμενο των πληροφοριών που περιέχει να συμπιέζεται, να βελτιστοποιείται και να οργανώνεται – ακριβώς όπως κάνουν οι υπολογιστές και ο κώδικας των υπολογιστών», δήλωσε ο Vopson.
Αυτή η δήλωση ενισχύει τη θεωρία ότι η βαρύτητα δεν είναι απλώς μια φυσική δύναμη, αλλά ένα εργαλείο οργάνωσης δεδομένων σε ένα προγραμματισμένο, ψηφιακό περιβάλλον.
Η θεωρία της προσομοίωσης κερδίζει έδαφος
Η ιδέα πως ζούμε σε προσομοίωση δεν είναι νέα. Προσωπικότητες όπως ο Έλον Μασκ έχουν εκφράσει την πεποίθηση ότι η πιθανότητα το σύμπαν μας να είναι «προγραμματισμένο» ξεπερνά το ενδεχόμενο να είναι αυθεντικό.
Αυτό που διαφοροποιεί τη δουλειά του Vopson είναι η προσπάθεια να τεκμηριώσει επιστημονικά αυτή τη θεωρία, εισάγοντας έννοιες όπως η «εντροπία πληροφορίας» και η πληροφορία ως φυσική οντότητα.
Ο Vopson υποστηρίζει πως η πληροφορία – τα bits που αποτελούν την ψηφιακή βάση όλων – έχει μάζα και ενέργεια. Αυτό σημαίνει ότι κάθε στοιχειώδες σωματίδιο του σύμπαντος ενσωματώνει και «κουβαλά» πληροφορίες, με τον ίδιο τρόπο που το DNA φέρει γενετικές οδηγίες στα κύτταρα.
Ο δεύτερος νόμος της δυναμικής της πληροφορίας
Ίσως το πιο προκλητικό στοιχείο της θεωρίας του καθηγητή είναι η εισαγωγή ενός νέου φυσικού νόμου: του «δεύτερου νόμου της δυναμικής της πληροφορίας».
Αντίθετα με τον παραδοσιακό δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής – ο οποίος υποστηρίζει ότι η εντροπία (ή η αταξία) σε ένα απομονωμένο σύστημα αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου – ο νόμος του Vopson προτείνει το αντίθετο: ότι η πληροφοριακή εντροπία μειώνεται.
Δηλαδή, τα συστήματα τείνουν στην οργάνωση και τη βελτιστοποίηση. «Ο δεύτερος νόμος της πληροφορικής απαιτεί την ελαχιστοποίηση του περιεχομένου των πληροφοριών που σχετίζονται με οποιοδήποτε γεγονός ή διαδικασία στο σύμπαν», δήλωσε. Με βάση αυτή τη θεωρία, η εξέλιξη του σύμπαντος μοιάζει όλο και περισσότερο με την εκτέλεση ενός καλά σχεδιασμένου λογισμικού.
Επιστημονική πρόκληση ή φιλοσοφική πρόβλεψη;
Αν και τέτοιες θεωρίες βρίσκονται ακόμη στα όρια της επιστήμης και της φιλοσοφίας, η εργασία του καθηγητή Vopson ανοίγει ενδιαφέρουσες συζητήσεις για τη φύση της πραγματικότητας.
Είναι δυνατόν ο κόσμος γύρω μας να είναι προϊόν υπολογιστικής διαδικασίας; Μπορεί η βαρύτητα – μια από τις πιο θεμελιώδεις δυνάμεις – να είναι εργαλείο ενός ανώτερου αλγορίθμου;
Αν και οι απαντήσεις δεν είναι ακόμα ξεκάθαρες, η έρευνα αυτή ενισχύει την ανάγκη επανεξέτασης θεμελιωδών εννοιών.
Αν η πληροφορία είναι πράγματι μια ξεχωριστή μορφή ύλης με ιδιότητες όπως η μάζα και η ενέργεια, τότε ίσως πρέπει να επανακαθορίσουμε όχι μόνο τη φυσική, αλλά και τον ίδιο τον ορισμό της ύπαρξης.
